Deze bijzondere werd gemaakt door dichter/schrijver/columnist Bep Mergelsberg uit Noorbeek. Zij maakt zich al jaren sterk voor behoud en onderhoud van het natuurgebied De Schwienswei in Sittard. In dit natuurgebied maakte zij, staande aan de rand van een vijver, deze foto, waarbij het lijkt alsof zich een geest in het water toont. Het tafereel inspireerde mij tot het maken van de volgende poëzie:
We gaan er op vooruit!
We gaan er met z’n allen op vooruit!
Het CPB is eruit. De rekenmeesters hebben vastgesteld dat wij met z’n allen gemiddeld 1,6 % meer te besteden hebben in 2019.
Gemiddeld ja. Daar heb je het weer. Altijd dat gemiddelde. Gemiddeld is de uitkomst van alle inkomens bij elkaar optellen en dat vervolgens delen door het aantal mensen dat een inkomen heeft. Het is alleen zo dat de inkomens van mensen enorm verschillen en dat er hele grote groepen zijn met kleine inkomens en een relatief kleine groep miljonairs.
Lees verder →
Carnaval
Carnaval !
Het gezicht geschminkt, het masker opgezet
Gevlucht uit het leven van alledag
Opgegaan in de vrolijke massa
De trom in de hand of de toeter aan de mond
Losbandigheid laat je uit jezelf breken
Ongeremde frivoliteit en gezelligheid
Onherkenbaar, anoniem, onbekend
Het masker verbergt jouw ware aard
Ben je een clown, een oud wijf of hofnar?
Jouw persoonlijkheid is niet te verbergen
Uiterlijk vertoon in het ware leven
Verandert met Carnaval
Verantwoordelijkheden verdwijnen in het gedruis
Ondeugd krijgt een speels karakter
Alcohol werkt stimulerend en verdovend
Een paar dagen geen #meetoo
Drie dolle dagen razen voorbij
Het aardse bestaan tegemoet
Kruisje halen op Aswoensdag
Terugkeer naar het echte leven
Het besef van sterfelijkheid
Uitgestreken gezichten
Alsof er niets is gebeurd
De sleur toont zich weer
Alaaf!
Alles af!
Zet je masker af en kom tot leven
Foto: © Ruud Verhoeven
Tekst: © Jacques Smeets
Dood Spoor
Deze prachtige foto maakte mijn zoon Ronald Smeets in 2018. Het is een verlaten en overgroeid deel van de al jaren buitengebruik zijnde spoorlijn de ‘Ijzeren Rijn’ door het schitterende nationale natuurpark Meinweg in Midden-Limburg. Tegenwoordig is de discussie weer opgelaaid over het opnieuw in gebruik nemen van deze oorspronkelijke verbinding tussen Antwerpen en Möchen-Gladbach.
Dood Spoor
Twee sporen parallel
Het oude land doorklievend
Onbekende bestemming
Waar eindigt dit?
Of is dit het begin
Van een nieuwe levensweg
Naar onbekende bestemmingen
De uitdaging tegemoet?
In gedachten volg ik het spoor
Daar waar ook mijn leven begon
Dagelijks passerende treinen
Het zwarte goud op transport
Om warmte te bieden
In koude winters
De voeten behaaglijk tegen de kachel
De waterketel houdt de wacht
Het winnen van steenkool stopte
Nieuwe industrie diende zich aan
Het spoor werd niet meer gevolgd
Bedolven onder de natuur
Vergankelijkheid is zichtbaar
Voor de natuur vanzelfsprekend
Voor de mens onwennig
Wij houden graag stevig vast
Toch weten wij donders goed
Dat wie vasthoudt ook moet loslaten
Elk spoor eindigt ooit
In een dood spoor.
Foto: © Ronald Smeets
Tekst: © Jacques Smeets
In de mist van het bestaan
In de mist van het bestaan
Ze lijken te schrikken
Van de mist aan hun voeten
Alsof ze zich in de wolken willen nestelen
Die nog zo ver weg zijn
Zou het er pluis zijn, daar boven?
De donkere lucht ziet er onheilspellend ui
Kruip dicht bij elkaar
Sta niet zo te bibberen
Op je ijle pootjes
Wees maar niet bang
De mist trekt heus op, geen nood
Dan zie je vanzelf de aarde weer
Jouw vertrouwde voedingsbodem
Van jouw bestaan
Wolken trekken weg
De zon breekt door
In de mist ben je geworteld
Verbinding tussen leven en dood
Maak je los van het tijdelijke
Op er op enig moment terug te keren
Voel je sterk en kom overeind
Leef!
Schilderij: © Alfons Smeets
Tekst: © Jacques Smeets
De penselen dansen weer
Mijn br
oer Alfons, de kunstenaar met de penselen, is weer aan de slag.
Na een stop van ruim twee jaar, een zwaar hartinfarct. een uitstekend herstel en een reis naar de poolkap, heeft hij de penselen weer opgepakt en boetseert hij weer als vanouds op het witte doek.
Hij schildert niet meer in de hoeveelheid van weleer – in de 17 jaren dat hij werkzaam was in zijn atelier en galerie aan de Wilhelminalaan te Valkenburg produceerde en verkocht hij ruim 2000 werken – nu zet hij schilderijen op tijdens demo’s en werkt deze in volgende sessies of thuis in zijn atelier te Schin op Geul verder af.
Lees verder →
Ballade van de natuur
Recent was ik op bezoek bij pater Nies van Lier (1925), voormalig pastoor van Heibloem. Aan een muur in zijn appartement van Aqua Viva te Nijmegen hing onderstaande foto, ingelijst achter glas. Het trok mijn bijzondere aandacht vanwege het tafereel dat ik probeerde te begrijpen. Pater van Lier vertelde mij dat dit een momentopname was van een performance in 2008 op een buitenterrein van Grathem, bedacht door beeldend kunstenaar Jan CM Peeters uit Baexem. Ik werd geraakt door wat hij vertelde, waande mij ter plekke en ervoer allerlei emoties. Ik wilde er meer over weten.
De volgende dag zocht ik contact met kunstenaar Jan CM Peeters. Het werd een lang gesprek waarin hij mij uit de doeken deed wat deze performance betekende. Hij verwees mij tevens naar zijn website waar ik een link vond naar een beschrijving van de voorstelling door het Cultureel Maandblad Zuiderlucht. De woorden van de kunstenaar en wat ik las in die beschrijving in Zuiderlucht trokken mij nog meer terug in het tafereel en ik voelde een drang om een stukje poëzie te schrijven bij het tafereel. Daarin lijkt het alsof ik een van de toeschouwers ter plekke ben. Dat is niet het geval, maar alles wat ik er nu over weet moedigt mij aan om deze plek, waar de 28 rotsblokken nog steeds verspreid liggen, spoedig te bezoeken.
Jan gaf mij toestemming om deze foto te plaatsen.
Voor meer informatie over deze ‘beeldendichter’ verwijs ik graag naar de:
Verder is hier een link met een film over met wie het project is ontstaan vanuit Grathem en Bolognano (Italië). Jan C M Peeters creëerde en regisseerde op verzoek van barones Lucrezia di Domizio Durini (Bolognano), Stefano Odoardi (Abruzzen) en Jackie Smeets (Kapittelsbos/Grathem) deze film met de titel ‘INCONTRARE/ONTMOETEN’ voor de New Arsenale van de 100 dagen durende grote kunstmanifestatie; de Biënnale van Venetië in 2007.
Onder meer de kalk zandstenen uit de Midden-Italiaanse Abruzzen op Kapittelsbos in Grathem speelden een rol in zijn beeldende kunsttentoonstelling en performance: “als ik zo’n steen niet vind, maak ik hem”.
Film over Ballade van de Natuur
Ballade van de natuur
28 schapen
28 rotsblokken
28 muzikanten
komen samen in een weiland
epicentrum van Grathem
vormen een beeldend gedicht
hymne aan introvert landschap
de Jezuiet klinkt geruststellend
de natuur haalt opgelucht adem
instrumenten laten de lucht trillen
muziek daalt neer over het tafereel
de schapen lijkt het niet te deren
mensen des te meer
klanken dringen door tot in harten
het verstand ordent dit beeldgedicht
voor de beeldend kunstenaar is het de
uiting van maandstonden en vruchtbaarheid
van beeldende kunst, theater, muziek en film
verhalen worden opgehaald
gaan van mond tot mond
de herder telt zijn schapen
de spanning is voelbaar
tussen de formele omgeving en vrijheid
in de ontmoeting van stilstand en beweging
het gaat om de ervaring van het geheel
verstand versus gevoel
stenen lijken op schapenruggen
klanken weerkaatsen op rotsblokken
zoeken zich een weg door dit spektakel
om zich te verliezen in eeuwigheid
de ademhaling van de natuur
toont zich in volle glorie
als een ware ballade.
Performance: ©Jan CM Peeters Baexem
Tekst: ©Jacques Smeets 2019
Nieuwe dag
Nieuwe dag
de ogen zojuist geopend
knipperend met de leden
wimpers zijn nog in verwarring
zoveel moois in één enkel moment
terwijl de dag voorzichtig kriekt
de zon stijgt naar grote hoogte
om de aarde te verwarmen
opdat men verrukt wordt
een nieuwe dag biedt alles
wat nog in het verschiet ligt
zelfs voor moeder Maas
is dit een dankbaar tafereel
stromend van oorsprong naar zee
daar waar alles samenstroomt
om vervolgens door de zon
te worden opgewarmd
omhoog te stijgen en door de wind
aangemoedigd opnieuw aan land te gaan
zich leeg te storten over de wereld
van mensen, dieren en bomen
alles laaft zich aan deze Bron
het water zoekt zijn weg
naar onbekende oorden
tot in onze diepste wezens
met dank aan de stralende zon
die weet dat de mens ernaar kijkt
zich telkens weer verwondert
over dit onmetelijke wonder.
een tredmolen van dagen
rondtollend met de zon
eindeloze vriendschap
gesloten op deze nieuwe dag
Foto: © Selena Coumans, Stein
Tekst: © Jacques Smeets 14-02-2019
Winterkou
Winterkou
ik heb het koud
innerlijk koud
in mezelf
tot in de botten
de zon biedt warmte
aan dit koude tafereel
ik laat de rust met rust
laat ook de bank achter
op mijn weg door
het winterlandschap
idyllisch plekje natuur
verse sneeuw op de takken
bescherming biedend
tot aan de lente
koesterend in de zon
weidse blik over het land
mijn ogen zoeken steun
in wat ik zie en wat ik voel
de kou in mijn lijf verdwijnt
warmte stroomt door me heen
levenskracht overheerst
bij dit winters plaatje
goddelijk bijna
ik stap stevig door
Koning Winter maakt me blij
spieren en botten leven op
in gedachten is het al lente
nieuw leven op komst
het winterkoninkje huppelt blij
van hot naar her en weer terug
ik huppel mee op zijn cadans
cadans balans, rust
winterkou is noodzakelijk
voor mens en natuur
getijde na getijde
zolang de aarde is
Pardon?
Pardon?
kinderogen verwachtingsvol
vragend, soms smekend
papa en mama onzichtbaar
teruggetrokken achter de schermen
politici buitelen over straat
struikelend over elkaars woorden
pardon, ik struikelde over mijn imago
sorry dat ik even niet aan jullie dacht
camera’s klikken en draaien
langs tafels, gevuld met onbegrip
met weel woorden en toch nietszeggend
menselijke decorvulling klapt
om zoveel onbenul
kille kijkcijfers versus hartstocht
hardvochtigheid en akkoord in strijd
met menselijkheid en empathie
buiten het oog van de camera
de rauwe werkelijkheid
van vluchtelingen en gelukzoekers
mensen van vlees en bloed
de bewindsman in discretie gehuld
bekijkt en studeert dossiers
veel dossiers, teveel mensen
dat verdomde akkoord
twijfel, angst voor de publieke opinie
voor een diepe val in het ongewisse
extreem rechts ligt op de loer
verzamelt munitie en slijpt de messen
kinderlijk pardon?
vergeet het maar, stop de invasie
welke invasie, welke vijand?
grenzen vervagen of verscherpen
kinderen aan tv-praattafels
papa en mama achter de schermen
je ziet ze niet, zijn ze er wel?
onbegrip en ongeloof
vertegenwoordigers van hulporganisaties
idealisten en wereldverbeteraars
advocaten en rechters
de IND en een staatssecretaris
voeren de boventoon
de kinderen verwachtingsvol
soms pratend aan tafels
meestal stilzwijgend in centra
uiteindelijk lukt het
er is politieke beweging
starheid versoepelt schijnbaar
voor het oog van de camera’s
verkiezingen komen eraan
het gaat om winst of verlies van imago
om politieke status, niet om kinderen
Pardon?
Kunstwerk: © Jacqueline Desmet Turnhout (B.)
Tekst: © Jacques Smeets