Het is me toch wat met die Dotan, hé? Hij heeft wel lef om ons zó te besodemieteren? Verontwaardiging alom, sommigen lachen het weg, immers iedereen doet het toch? Er zijn in de wereld van menselijke sterren veel kunstenaars die trollen inschakelen die nepaccounts aanmaken om aandacht te genereren via negatieve berichtgeving en juist door die aandacht uiteindelijk meer succes te hebben. Wisten jullie dat? Ik niet, tot voor kort waren trollen voor mij rare wezens uit de boeken van Tolstoi. Intussen ben ook ik wel ’n beetje wijzer geworden. Ik ben niet gek!
Jonathan Livingstone Seaugull
Jonathan Livingstone Seagull
Op vleugels gedragen door de wind
Toegewuifd door de groene halmen
Ga ik op zoek naar voedsel en geluk
Uitgelaten in de Vlucht
Het voorjaar bruist in de wolken
Opstijgen naar grote hoogten
Duizelingwekkend dalen naar diepten
Speelse taferelen boven de duinen
Als een moedige kunstenaar
Op vleugels de wereld verkennen
Ik voel mij vertrouwd met dit tafereel
Voel me één met de gevaren
Kijk mij eens, ik stijg steeds hoger
Duik steeds sneller in de diepte
Beducht op gevaren in de wereld
De mens kan leren van deze vliegers
Hoe het leven te verheffen tot ware kunst
Los van de noodzaak om voedsel te bemachtigen
De mystieke macht van het vliegen
Met de snelheid van onze gedachten
Gelukkig, ik ben zoals Jonathan
Ik zoek naar voedsel en geluk
Samen met de Vlucht of alleen
Als ik het heb gevonden
Keer ik terug om het met anderen te delen.
Skybird, make your sail
Nightbird, find your way
Narcostaat en drugsgebruik
Het artikel van Erik Akerboom, korpschef van de Nationale Politie, over het doorbreken van het genormaliseerde drugsgebruik, roept vragen op. Niet alleen bij directeur Jan Brouwer van het Centrum voor Openbare Veiligheid en Orde, ook bij mij. Klik hier voor het volledige artikel van de NOS.
Aandacht is het nieuwe goud
Deze bijzondere titel gebruikte de Maastrichtse Pascale Bruinen, schrijver en spreker, in een artikel in dagblad De Limburger van 6 april 2018. Een thema dat zeer actueel is. Het inspireerde mij om er het volgende over te schrijven. De foto van Pascale is met haar toestemming geplaatst. Waarvoor dank.
Pascale Bruinen legt in haar column in begrijpelijke taal uit dat er een enorm probleem is ontstaan als het gaat om aandacht geven aan iemand of iets anders. Of beter gezegd, aan het gebrek daaraan. Volgens haar worden wij in deze digitale tijd voortdurend afgeleid door onze smartphones en sociale media, waardoor bewust luisteren naar iemand van vlees en bloed schaars is geworden.
Lees verder →
Gemeenteraadsverkiezingen, bubbel voor gelijkgezinden
Verkiezingsdebat gemeente Stein
De media is er vol van, maar de kiesgerechtigden blijven zowat voor de helft thuis. Zij mijden de stemhokjes alsof zij zelf over een drempel moeten stappen. Het feest voor de democratie wordt gevierd door de kandidaten raadsleden, landelijke politieke kopstukken en al hun aanhang, vooral familie, bekenden en (politieke)vrienden.
Lees verder →
Afmaken wat nog niet op orde is
In het Korpsblad 24/7 staat een uitgebreid interview met Minister Grapperhaus van J&V.
We weten nu tenminste dat hij een liefhebber van Kuifje is en dat een reis naar de maan hem wel aanspreekt. Jammer voor wie hem die reis toewenst, hij loopt niet naar de maan, maar zit in Den Haag om daar zijn verantwoordelijkheid als minister over de Nationale Politie te dragen.
Lees verder →
Debatteren
Foto: Fons Verhoeve Stein
Het Maaslandcentrum in Elsloo is voor even het episch centrum van een verkiezingsdebat tussen lokale politieke partijen. Het volk is van harte uitgenodigd om prangende vragen te stellen aan de kandidaat raadsleden. Ik behoor tot het volk, dus ben ik van de partij.
De zaal vult zich gestaag met pakweg honderd belangstellenden, maar het kan ook zomaar zijn dat het merendeel bestaat uit familie en bekenden van de panelleden.
Goed, het is al mooi dat het lijkt dat de opkomst groot is. Voor een dorpskern als Elsloo al heel wat. Immers, de laatste jaren werd er binnen het huidige gemeentebestuur, net zoals in andere gemeenten, menig robbertje gevochten in de politieke arena, hetgeen het vertrouwen in de politiek en de raadsleden niet bevorderde.
Lees verder →
In memoriam Fien Bertholet
Daar gaat ze…voor de laatste tocht
Het is er dan toch van gekomen
Dat móest gewoon gebeuren
Het gaat immers om een mens
En mensen sterven omdat ze leven
En ze leven opdat ze sterven
Tante Fien was al een paar jaar bereid
Het sterven leefde zij tegemoet
De laatste jaren verlangde zij ernaar
Als ik maar niet erg ziek word
Het liefst word ik op een dag niet meer wakker
Zo geschiedde op vrijdag, 23 februari 2018
Bijna 96 jaar op deze wereld geleefd
Gewerkt, gereisd, gelezen en vooral gewandeld
Meer dan 40.000 km in de boekjes
Verder dan de wereld reikt
Het afscheid staat in het teken van haar tochten
Door de Limburgse landschappen
Uitstapjes naar België of Duitsland
Het maakte haar niet uit
De stappers aan, het tasje in de hand
Hup, de natuur in, over velden en paden
Bijnamen kreeg ze bij de vleet
Bedacht door mede-wandelaars
Mie Tèschke, Wandelkoningin en Vlieg
Kleine dribbelpasjes in een snelle draf
Iedereen kende het vrouwtje met ’t tèschke
Aan alles komt een einde
Zelfs aan het wandelen
Op het laatst alleen met de rollator
Een klein stukje tot aan de rotonde
Dat was een mooi keerpunt
Naar de kerk, alleen als het windstil was
Immers, haar gewicht zou de wind niet trotseren
Zij zou in de bomen terechtkomen
Was haar stellige overtuiging
Eén sterke windvlaag en weg was zij
Zo ook op vrijdag, de 23e februari
In haar slaap, zoals zij zichzelf had gewenst
Een waardig eerbetoon in de kerk
Dit heeft zij absoluut verdiend
Fien heeft haar tocht beëindigd…voorgoed
Proost!
Doodlopende weg
Doodlopende weg.
Ik voel me niet goed, de toekomst is ongewis
Alles lijkt bevroren, ik durf niet meer
Bang om dood te lopen en niet verder te kunnen
Links en rechts rijzende wallen
Onheilspellende golven rollen op me af
Ik voel me klein en bedreigd
Voort ijlend, eindeloos, leeg, doelloos
Zo lijkt het en zo voel ik het
Een stem aan het eind van de weg
Iemand roept met vertrouwelijke stem
Kom maar, wees niet bang!
Rustgevend, het is m’n eigen geluid
De stem van de liefde
Aan het eind van de weg uitkomst biedend
Nieuw leven wordt aangekondigd
Geen lijfelijke bedreiging meer
Links en rechts natuurlijke wallen
Ze doen mij niks, ik laat ze bestaan
Deze weg loopt niet dood
Aan het eind gekomen voel ik
Dat ik adem en leef.
Schilderij: © Alfons Smeets
Tekst: © Jacques Smeets
De forel
De forel.
De forel komt van ginder
zwemt zich een weg naar boven
tegen de stroom in
bijna uit beeld
niet vermoedend
dat hij straks wellicht
op de barbecue terecht komt
Hij zwemt naar de kant
even aanklampen
vragen aan een voorbijganger
hoever het nog is
De forel voelt nattigheid
dat is wel duidelijk
hij is een dwarsligger
als een rebel
gedraagt hij zich in het water
Hij zal echter doorzetten
totdat hij erbij neervalt
Schilderij: © Alfons Smeets
Tekst: © Jacques Smeets